Thursday, May 8, 2014

Χειραψιμαχίες


-  Έχω κουραστεί να γράφω. Από τότε που μου πρωτοέμαθαν να ζωγραφίζω αυτή την κουλούρα με το μπαστουνάκι κολλημένο στην άκρη, δεν σταμάτησα ποτέ. Εκθέσεις, ασκήσεις, πιστοποιητικά, ερωτικά γράμματα, ημερολόγια, υπογραφές.

- Είσαι πολύ αχάριστο. Τι να πω κι εγώ που από τότε που εσύ ξεκίνησες να γράφεις εγώ σ’ ακολουθώ από πίσω σα παρατρεχάμενός σου; Πότε να σου κρατάω το τετράδιο, πότε να σου πιάνω τη γόμα, να σου γυρνάω τη σελίδα. Εσύ να κάνεις μονίμως κάτι δημιουργικό και ‘γω πάντα ο φτωχός συγγενής.

- Τι λες! Εσύ εξ’ αιτίας αυτής της κατάστασης είσαι απαλό και τρυφερό! Δες αυτόν τον κάλο που χρόνια τώρα κουβαλάω στο μεσαίο μου δάχτυλο. Δε λέω να τον ξεφορτωθώ με τίποτα. Άσε τις χειραψίες! Σκέτο μαρτύριο. Πότε κάτι χερούκλες να με σφίγγουν σα να θέλουν να με λιώσουν. Κάτι άλλες, αγριωπές, να με τραυματίζουν. Ενώ εσύ χρεώνεσαι μόνο τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, τις αγκαλιές και τα χάδια. Τριάντα χρόνια νεότερό μου δείχνεις λόγω αυτής σου της καλοπέρασης!

- Μπα; Και τι νομίζεις; Ότι οι αγκαλιές και τα χάδια είναι εύκολη υπόθεση; Ξέρεις πόσες φορές πήγα να αγκαλιάσω και δεν πρόλαβα; Πόσες φορές πήγα να χαϊδέψω και με αρνήθηκαν; Εσύ μπορεί να έχεις φθαρεί εξωτερικά, εμφανισιακά. Εγώ όμως κουβαλώ όλα τα ψυχολογικά τραύματα!

- Μην το λες αυτό! Αν θες να ξέρεις κι εγώ έχω σκουπίσει πολλά δάκρυα. Αυτό νομίζεις δεν μου έχει στοιχίσει εμένα ψυχολογικά;

- Υπερβολές! Ίσα-ίσα που τα δάκρυα που σκουπίζεις σε δροσίζουν κιόλας!

- Σταμάτα επιτέλους να μου πηγαίνεις κόντρα. Θυμήσου ότι όταν τρώμε εγώ είμαι αυτό που κρατάει πάντα το μαχαίρι. Μπορώ ανά πάσα ώρα και στιγμή να σου επιτεθώ!