Monday, March 11, 2013

Κρεμασμένα λόγια





Όταν οι κρεμάστρες μείνανε άδειες και μοναχές στην ντουλάπα, στην αρχή κοίταξαν η μία την άλλη υποτιμητικά και δεν έβγαλαν μιλιά.

Οι μέρες όμως περνούσαν και μια και τα ρούχα που τις βάραιναν μέχρι τότε έλειπαν άρχισαν να νιώθουν την παγωνιά. Και σε αυτές τις περιπτώσεις τα λόγια πάντα ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα.

- Με ζέσταινε εκείνο το σακάκι, είπε η μία, κι ας μου έπεφτε λίγο φαρδύ στους ώμους.

- Εγώ είχα γυμνή την πλάτη αλλά φορούσα πάντα ένα παντελόνι απάντησε η άλλη.

- Τώρα απομείναμε γυμνούτσικες, σαν τους πρωτόπλαστους.

- Ναι, αλλά μέσα σε αυτή την ντουλάπα δεν έχει μπει ποτέ φρούτο. Δεν έχουμε ελπίδα να βρούμε ποτέ ένα μήλο.

- Κρίμα, θα 'θελα να ζήσω λίγο την κόλαση. Δεν αντέχω ούτε την απόλυτη ηρεμία του παραδείσου ούτε την αθανασία. Είναι σα να πλέεις αενάως σε μία γαληνεμένη θάλασσα. Ώρες-ώρες σου λείπει το κύμα, η φουρτούνα.

- Αυτό που μας άρπαξε ήταν χέρι ή φίδι;
πρόλαβε να φωνάξει η μία πριν ακουστεί ο γδούπος της προσγείωσής τους στον πάτο ενός άδειου χαρτόκουτου.

No comments:

Post a Comment