Wednesday, April 27, 2011

Tweets και ατάκες που μας κράτησαν συντροφιά φέτος το Πάσχα!


Όσο όλος ο κόσμος στριμωχνότανε στα προαύλια των εκκλησίων για να παραλάβει το "άγιο φως", προσέχοντας να μην στάξει το κερί στα καλά του ρούχα και έχοντας ντυθεί σαν να πήγαινε στο γάμο του Κυρίου, ενώ το μόνο που είχε στο μυαλό του ήταν αυτό που έχουν όλοι οι καλεσμένοι σε κάθε γάμο: το τραπέζι που ακολουθεί, εμείς τουιτάραμε και περάσαμε πολύ πολύ όμορφα!!
  • Κάθε φορά που βλέπω παπάδες σκέφτομαι πως η τελική μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό έγινε εδώ και αιώνες. Και το καλό έχασε.
  • Κυκλοφορεί νοθευμένο Άγιο Φως! Η μπροστινή γιαγιά μου άναψε με αναπτήρα και το κυκλοφόρησε!
  • Η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα! Μέχρι και το Άγιο Φως από το Ισραήλ το εισάγουμε! Πώς να μην χρεοκοπήσει ύστερα!
  • Χριστός Ανέστη RT please
  • Χριστός Ανέστη επιβεβαιωμένο από τηλ. (indymedia)
  • Εμπρός Χριστέ, μη σκύβεις το κεφάλι, ο μόνος δρόμος είναι ανάσταση και πάλι!
  • Ιησού, σε 5' βγαίνεις!
  • Στην Αλεξανδρούπολη αναστήσανε. Αν όχι, τότε κέρδισε ο Μπάοκ!
  • Η σταύρωση δεν ειναι εικονα στις ειδήσεις στο Γολγοθά γεννιούνται οι συνειδήσεις (indymedia και πάλι)
και φυσικά:

ΑΡΝΗΣΟΥ ΤΟ ΑΡΝΙ ΣΟΥ!!

Χρόνια Πολλά! =)

Saturday, April 16, 2011

Ένα βράδυ, σχεδόν καλοκαίρι....



Επειδή είναι θέμα ωρών η παλιά, καλή και πιστή μου, ψηφιακή sony, να δώσει τη θέση της στην ανεπανάληπτη slr Φωτούλα, λέω ανεβάσω μερικούς από τους τελευταίους..."πυροβολισμούς" της πρώτης...

Εγώ που λέτε, το Γκάζι το αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι και χειρότερα ακόμη. Παραείναι "in" για τα γούστα μου, εκτός του ότι χρόνια προσπάθησα, αλλά ποτέ δεν κατάφερα να καταλάβω όλα αυτά τα τσούρμα που στριμώχνονται στα μαγαζιά με τσίτα τη μουσική, καβαλάνε ο ένας τον άλλον, με την ιδρωτίλα και την τσιγαρίλα να μπερδεύεται με την dolce και την channel, πληρώνουν από 8€ και πάνω το ποτό και έπειτα μιλάνε για την γαμάτη βραδιά που περάσανε.
Γενικά, όλα αυτά τα μέρη που σαν μαγνήτης τραβάνε τον κόσμο εμένα με απωθούν. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...


Δίπλα, λοιπόν, στο πολυφημισμένο Γκάζι, βρίσκεται ο Κεραμεικός και το Μεταξουργείο. Όλα τα μαγαζιά που βρίσκονται εκεί λέμε ότι βρίσκονται στον Κεραμεικό γιατί το Μεταξουργείο έχει κακή φήμη, οπότε πρέπει να το βαφτίσουμε αλλιώς για να τραβήξουμε τον κόσμο. Αλλιώς δεν θα πατήσει ψυχή από τον φόβο μην φάει πισώπλατη μαχαιριά. Τέλος πάντων. Άλλη, διαφορετική ιστορία και αυτό.



Κάπου λοιπόν, ανάμεσα σε Κεραμεικό και Μεταξουργείο, ξεκινάει η οδός Σφακτηρίας.
Η Σφακτηρία είναι βραχονησίδα της Μεσσηνίας, κοντά στην Πύλο.
Εμένα, όμως,το ονομά της μόνο νησί δεν μου φέρνει στο νου. Κινέζικο βασανιστήριο ή έστω μεσαιωνικό όπλο εκτέλεσης, μπορεί.


Παρόλ' αυτά, η οδός Σφακτηρίας, διαφέρει από όλους τους υπόλοιπους δρόμους της Αθήνας γιατί έχει πολύχρωμες λαμπες, που δίνουν άλλη ατμόσφαιρα στον πεζόδρομο!
Σου φτιάχνουν τη διάθεση μιας και δίνουν λίγο χρώμα στη ζωή σου θυμίζοντας λούνα παρκ!


Μέσα σε αυτό το δρόμο βρίσκεται και το "Τριφασικόν". Πολύ όμορφο διακοσμημένο μαγαζάκι, με φωτογραφίες παντού ολόγυρα να τραβάνε τα βλέμματα, φυσιολογικές τιμές και νόστιμα φαγητά! Όσες φορές εγώ έχω πάει, το έχουμε ρίξει σε κάτι βαριές και ασήκωτες συζητήσεις. Ίσως να φταίνει η "ambiance". Ίσως, πάλι, να μην φταίει τίποτα και όταν εσείς το επισκεφτείτε, να περάσετε τέλεια!!

Thursday, April 14, 2011

Δείξε μου το σκύλο σου να σου πω ποιος είσαι...!

Τις προάλλες ο petshopas μας, μας είπε ότι το Πάσχα αυξάνονται οι πωλήσεις σκυλοτροφών με γεύση αρνί!
Χριστιανοί οι σκύλοι! Γιορτάζουν τη γιορτή της ορθοδοξίας με το πατροπαράδοτο αρνάκι!
Αναρωτιέμαι αν τα αφεντικά τους περνάνε τις σκυλοτροφή στη σούβλα, να την γυρνάνε δίπλα στο αρνί και το κοκορέτσι!

Wednesday, April 6, 2011

Μη μ' αφήσεις ποτέ


Το καλό με τον κινηματογράφο είναι ότι η αίσθηση που μπορεί να σου δώσει η μεγάλη οθόνη δεν θα μπορούσε ποτέ να στη μεταδώσει η μικρή...

Το κακό είναι ότι σε στιγμές "πανικού" που θες είτε να ουρλιάξεις, είτε να πλαντάξεις στο κλάμα και να ρουφήξεις δυνατά τη μύτη σου δεν μπορείς να το κάνεις γιατί βρίσκεσαι περικυκλωμένος από δεκάδες άλλες φάτσες που ή κάνουν στα κρυφά κάτι παρόμοιο ή απλώς αδιαφορούν παντελώς...

Το μυθιστόρημα του Ισιγκούρο "Μη μ' αφήσεις ποτέ" (εκδ. Καστανιώτης, 2011) δεν με ενέπνεε να το διαβάσω όσες φορές κι αν έπεφτα πάνω του. Είναι αρκετός καιρός τώρα που αποφεύγω να διαβάσω οποιοδήποτε βιβλίο ψυχανεμίζομαι ότι μπορεί να μου προκαλέσει θλίψη, όσο πολλά υποσχόμενο κι αν είναι αυτό. (Μην κοιτάτε που ξεγελάστηκα με Το Δωμάτιο. Αυτό είναι άλλο θέμα)

Η ταινία όμως είναι ταινία είπα. Και πήγα και την είδα. Αμ δε! Είναι από τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας που όμως επειδή δίνεται τόσα απλά και καθημερινά χωρίς τα ψεύτικα εφέ και τις υπερβολές σε πειθεί ότι πρόκειται για ένα σενάριο που στο μέλλον κάλλιστα θα μπορούσε να αποτελέσει πραγματικότητα. Στο πρώτο μέρος της ταινίας δεν καταλαβαίνεις απολύτως ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Ίσως να είναι μονάχα και μια άμυνα του οργανισμού να αρνείται να καταλάβει. Στη συνέχεια, θες δε θες καταλαβαίνεις και το αποδέχεσαι. Και μπαίνεις και 'συ στο άρρωστο παιχνίδι...

Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές και ενίοτε σπαρακτικές. Γεγονός άλλωστε που δικαιολογεί απόλυτα και το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας στην Κάρεϊ Μάλιγκαν. Πηγαίντε να την δείτε με κρυμμένο ένα φλασκί ουίσκυ στη μέσα τσέπη του σακακιού σας. Θα σας χρειαστεί.

"Μη μ' αφήσεις ποτέ" λοιπόν. Ένας τίτλος που μόνο ως τραγική ειρωνεία θα μπορούσε να ερμηνευτεί και μία ταινία που σου κάνει καλά να συνειδητοποιήσεις το ότι οι ψυχές κάποιων ανθρώπων δεν κοστίζουν λιγότερο από κάποιων άλλων...


Χρήσιμες πληροφορίες:
Σκηνοθεσία: Μαρκ Ρόμανεκ (One hour photo)
Σενάριο: Αλεξ ΓκάρλαντΚαζούο Ισιγκούρο
Ηθοποιοί: Κάρεϊ ΜάλιγκανΚίρα ΝάιτλιΑντριου Γκάρφιλντ
Από 7 Απριλίου στους Κινηματογράφους!