Thursday, February 24, 2011

Μία απλή Καθημερινή στο Αστυνομικό Τμήμα

Χτες, στην Κολοκοτρώνη, έξω από το φροντιστήριο στων ισπανικών, μου κλέψανε την Ευτέρπη. Την Ευτέρπη που την υπεραγαπούσα, που την είχα 3 ολόκληρα χρόνια, που είχαμε οργώσει παρεούλα όλη την Αττική και την Κέρκυρα, που δεν με είχε προδώσει ποτέ και που μόλις είχε αλλάξει λάστιχα και κυριολεκτικά πετούσε…. =.(

Νόμιζα ότι καθαυτό το γεγονός ήταν το πιο ψυχοφθόρο. Όπως πάντα όμως γελάστηκα. Γιατί σήμερα πείστηκα να πάω στο Τ.Α. Ακροπόλεως να δηλώσω την κλοπή, μόνο και μόνο για να έχω τη δήλωση κλοπής ώστε να μπορέσω να το πάρω πίσω αν (λέμε τώρα) βρεθεί ποτέ.

Μόλις λοιπόν έφτασα, ανέβηκα στον τέταρτο με τα πόδια γιατί το ασανσέρ δεν λειτουργούσε. Αφού λοιπόν είχαν ανοίξει καλά καλά τα πνευμόνια από το ανέβασμα, μπαίνω σε ένα χώρο όπου δεν μπορούσες να πάρεις ανάσα από το ντουμάνι. Μόλις με είδαν έσβησαν τα τσιγάρα τους σε κάτι πλαστικά ποτήρια, λες και ήμουν εγώ ο μπάτσος. Μήπως κάτι δεν έχουν καταλάβει;

Κάπου εκεί ξεκίνησε το μαρτύριο. Δύο ανθρωπόμορφα δίποδα κάτω των 25 ετών (αν η ηλικία τους μετριέται σε ανθρώπινα έτη και όχι σε μονάδες μέτρησης ρύπων) καθόντουσαν σε δυο γραφεία. Κάθισα στο ένα να συμπληρώσω τα απαραίτητα χαρτιά ενώ στο γραφείο πίσω μου γινόταν ο μαύρος χαμός. Δεν έχει νόημα να περιγράψω αναλυτικά την όλη κατάσταση. Πίσω μου πάντως ήταν μια ξένη κοπέλα, μάλλον από την Αλβανία, που ομολογουμένως δεν μιλούσε και με τον καλύτερο τρόπο στο ανθρωπόμορφο. Αυτό που δεν μπορεί να συλλάβει ο εγκέφαλός μου είναι γιατί το ανθρωπόμορφο έπρεπε να αντιδράσει δεκαπέντε φορές χειρότερα από αυτήν. Ενώ δεν μπορούσα να βουλώσω τα αυτιά μου γιατί χρειαζόμουν τα χέρια μου για να γράψω ακούω τον τύπο να ουρλιάζει:

- Τι Σεπτέμβρης μωρή μαλακωωωωωω;;; Νοέμβρης ήταν μαλακισμένηηηη. Α στο διάολο μαλάκω. Με κάνεις τόση ώρα και ψάχνω! Θα σηκωθώ πάνω να σε σαπίσω στο ξύλο που με κάνεις και ψάχνω τόση ώρα.

Εκείνη την ώρα μπαίνει και ένα άλλο ανθρωπόμορφο στο γραφείο που άρχισε επίσης να την βρίζει και να της λέει:

- Ξεκουμπήσου μωρή από ‘δω μη σου δώσω μία και κατέβεις κουτρουβαλώντας τις σκάλες, και άλλα τέτοια ωραία.

Όση ώρα εγώ επεξεργαζόμουν το αν θα έπρεπε να φύγω τρέχοντας από κει μέσα, απέναντί μου καθόταν μία άλλη κοπέλα που τόση ώρα δεν είχε βγάλει μιλιά. Πρέπει να ήταν η μπατσίνα ή φίλη των μπάτσων. Δεν μπόρεσα να καταλάβω. Τότε το τρίτο ανθρωπόμορφο την ρώτησε γιατί κάθεται εκεί. Και αυτή δίνει την αποσβολωτική απάντηση:

- Παρακολουθώ εδώ πέρα. Έχει πολύ πλάκα. Και άρχισε να γελάει.

Εγώ, αντί να ξεράσω πάνω στα πόδια της, έβαλα τα κλάματα... Καλός μαλάκας και του λόγου μου.


Wednesday, February 9, 2011

Les mains en l' air



Les mains en l' air - Ψηλά τα χέρια
Romain Goupil

Να το δείτε γιατί θα παρακολουθήσετε παιδικές φατσούλες να δίνουν μαθήματα υποκριτικής, θα θυμηθείτε την παιδική σας ηλικία, τις παιδικές σας αγάπες και τις πρώτες σας παιδικές επιχειρήσεις.
Κυρίως όμως θα συνειδητοποιήσετε πόσο ξέγνοιαστη παιδική ηλικία είχατε σε σχέση με αυτά τα παιδιά, που μια ιστορία σαν αυτή του σεναρίου, αποτελεί την καθημερινότητά τους.
Εγώ, όταν ήμουν παιδί, στενοχωριόμουν που ο Τάσος θα άλλαζε σχολείο και δε θα τον ξανάβλεπα και που το Στ2 θα χωριζόταν σε Α1 και Α2. Δεν στενοχωριόμουν επειδή ο φίλος μου κινδύνευε να απελαθεί. Ούτε έτρεμα από το φόβο μου όταν στο δρόμο διασταυρωνόμουν με μπάτσ, εμ…, αστυνομικούς, ήθελα να πω. Το ψέμα και τη βία της αστυνομίας τα γνώρισα όταν πλέον είχα ενηλικιωθεί και όχι από τα 10 μου.

- Πότε θα έρθει η σειρά μου; ρώτησε ένα παιδί, (στην πραγματική ζωή, όχι σε αυτή της οθόνης) και αυτό έγινε η αφορμή γι' αυτήν την ταινία. Ο Romain Goupil ακόμη και τώρα αναρωτιέται: Τι μπορείς να απαντήσεις σε ένα παιδί που σε ρωτάει "Πότε θα έρθει η σειρά μου;", "Πώς μπορείς να του εξηγήσεις ότι δεν έχει χαρτιά και τι είναι αυτά τα χαρτιά που πρέπει να έχει;".

Όσο για το σκηνοθέτη… Ο Romain Goupil είναι 40 χρονών και μοιάζει με 60. Πράγμα που σημαίνει ότι έζησε τον Μάη του ’68. Είναι ο σκηνοθέτης της ταινίας «Να πεθάνεις στα 30». Έχει χιούμορ και μιλάει απλά για πράγματα πολύπλοκα. Το κυριότερο βέβαια είναι το ότι είναι Γάλλος, γεγονός που για μένα θα αρκούσε και από μόνο του! =Ρ



* Δίπλα στην οθόνη του υπολογιστή έχω εδώ και καιρό κολλημένο ένα χαρτάκι με την φράση: "Το να έχεις παιδική ηλικία είναι το να ζεις χίλιες ζωές πριν τη μία". Σήμερα που θέλησα να το χρησιμοποιήσω δεν μπορώ να θυμηθώ με τίποτα την πηγή του! Αν μπορεί κανείς ας βοηθήσει!

Τι προλαβαίνετε:
  • Την Παρασκευή 11/02, ώρα 18:00 Μasterclass με θέμα "Δουλεύοντας σαν ηθοποιός και σκηνοθέτης ταυτόχρονα" στο Ίδρυμα Κακογιάννη (Πειραιώς 206, Ταύρος, τηλ. 210 3418550)
  • Την Παρασκευή 11/02,ώρα 22:30 Κινηματογράφος ΊΛΙΟΝ. (Τροίας 34 & Πατησίων, Μετρό Βικτώρια, τηλ. 210 8810602). Συζήτηση του σκηνοθέτη με το κοινό για την εμπειρία του σχετικά με το Μάη του '68 στη Γαλλία και προβολή της ταινίας "ΝΑ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΣΤΑ 30".

Tuesday, February 8, 2011

Σπαμ εδώ, σπαμ εκεί, που είναι το σπαμ (ΟΕΟ);


Εγώ που λέτε είμαι γραμμένη σε πολλααααα newsletter βιβλιοπωλείων και εκδοτικών οίκων.
Γράφομαι λοιπόν στα εν λόγω newsletters ε, και τι να περιμένω. Περιμένω να λάβω κανένα μειλάκι με νέες κυκλοφορίες, προτάσεις βιβλίων, νέα γύρω από το βιβλίο ε, και τέτοια παρόμοια λογοτεχνικά πραγματάκια.

Σήμερα είδα στα εισερχόμενά μου ένα mail από τις εκδόσεις Άγκυρα.
Διαβάζω τον τίτλο: "Candia house" και αρχίζω να αναρωτιέμαι τι στο καλό βιβλίο μπορεί να έβγαλαν με αυτό τον τίτλο που πιο πολύ στρώμα θυμίζει, παρά βιβλίο ή ... house!

Και... κλικ! Το ανοίγω!
Και διαβάζω το παρακάτω:
candiahouse_newsletter.jpg
1

Το Candia House, είναι ένα ξενοδοχείο – boutique, 20 λεπτά έξω από το πανέμορφο Ναύπλιο, κυριολεχτικά πάνω στην πεντακάθαρη παραλία της Κάντιας.

Δέκα υπερπολυτελεί δωμάτια και μεζονετούλες, κάθε ένα διακοσμημένο με άψογο γούστο έχει το δικό του ύφος και τη δικιά του ατμόσφαιρα.

Όλα τα δωμάτια διαθέτουν σαλόνι, υπέροχες κρεβατοκάμαρες, μπάνιο, τηλεόραση, ψυγείο, κλιματισμό και βεράντες με θέα την θάλασσα.

009.jpg

Επίσης, όσοι θέλουν , μπορούν ν' απολαύσουν το πρωινό τους ή και ένα ελαφρύ γεύμα δίπλα στην πισίνα μας.H θαυμάσια πεντακάθαρη οργανωμένη παραλία που βρίσκεται κυριολεκτικά δίπλα στο CANDIA HOUSE δίνει την ευκαιρία σε όσους το επιθυμούν να κάνουν το καθημερινό τους μπάνιο όποια στιγμή θέλουν.

Δίπλα στο ξενοδοχείο υπάρχουν πολλά ταβερνάκια με ιδιόκτητα καίκια που καθημερινά σερβίρουν φρέσκο ψάρι αλλά και ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή σας .Γι΄αυτό το CANDIA HOUSE είναι ιδανικό και για οικογένειες.

Για όσους θέλουν να επισκεφτούν το Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, σε 30’ λεπτά μπορούν να φτάσουν στο Λυγουριό.

Το CANDIA HOUSE διαθέτει και Προεδρική σουίτα, για πελάτες που θέλουν οι διακοπές τους να έχουν υψηλή ποιότητα και φροντίδα.Επίσης ιδανική για τα ζευγάρια που μόλις παντρεύτηκαν ή γιορτάζουν την επέτειό τους.

Οι τιμές μας ξεκινάνε από 90,00 ευρώ τα 2 άτομα.

Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα μας:www.candiahouse.gr

Candia House Hotel

Anna Papadimitriou

General Manager

Candia Nafplio

Tel: 0030 210 2693800-4

Mobile: 6973701188

1

Σύμφωνα με το άρθρο 14 του Νόμου 2672/98 (ΦΕΚ 290, τεύχος Α'), το e-mail αυτό σε καμία περίπτωση δεν μπορεί
να θεωρηθεί spam, διότι περιέχει τα στοιχεία του αποστολέα και δυνατότητα διαγραφής από τη λίστα παραληπτών.
.



Στον επίλογο το άρθρο περί spam ήταν σα να μου είχε βγάλει την γλώσσα και να μου έκανε: νιανια νιανια!

Αναρωτήθηκα τι μπορεί να εννοεί ο ποιητής:

1. Ποιός τα γ&^%$ τώρα τα βιβλία! Πάμε διακοπές στο Ναύπλιο!
2. Το βιβλίο περνάει κρίση! Γι' αυτό επεκτείνουμε τις επιχειρήσεις μας!
3. Συνεχίστε να αγοράζετε τα βιβλία των εκδόσεων μας! Μας βοηθάτε έτσι να χτίζουμε ξενοδοχιακές μονάδες.
4. Αγαπητέ πελάτη, σε έχουμε γραμμένο. Δε σε σεβόμαστε και ο μόνος τρόπος να στο δείξουμε είναι αυτό το mail.
5. Οι εκδόσεις Άγκυρα έκλεισαν. Κάναμε τα βιβλία τούβλα και χτίσαμε το candia house!

Σκέφτομαι ότι αυτό το newsletter δεν το λαμβάνουν μόνο κοινοί θνητοί. Το λαμβάνουν συνεργάτες τους, δημοσιογράφοι, συγγραφείς άντε και κάποιοι οι οποίοι μπορεί να ανήκουν στο target group των Προεδρικών σουιτών που αναφέρονται στο παραπάνω μέιλ. Καλά δεν ντρέπονται; Είσαι ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους στην Ελλάδα και μου στέλνεις newsletter για να μου διαφημίσεις την ξενοδοχιακή σου μονάδα;

Τα συμπεράσματα δικά σας...