Sunday, January 23, 2011

Αυτά που κοροϊδεύουμε, λουζόμαστε

Χτες το βράδυ, μετά από μία ολόκληρη δεκαετία αποχής, η μοίρα μου με έριξε σε ένα μαγαζί από αυτά που η ελληνική κοινωνία αρέσκεται να τα αποκαλεί "κλαμπ". (Φταίει ο χαρακτήρας ορισμένων ανθρώπων που τους κάνει να μην μπορούν να πουν όχι και η βραχεία ανθρώπινη μνήμη που σε κάνει να ξεχνάς τι έχεις να αντιμετωπίσεις).

Είχα καιρό να νιώσω αυτό που λέμε «έξω από τα νερά μου», αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία γι’ αυτό που ο φίλος Δ. αποκαλεί ανθρωπογεωγραφία. Άπειρες κοπέλες να στέκονται με τις ώρες πάνω σε δεκάποντα, παντού γύρω καρό πουκαμισάκια και το ποτό 10€. Να μη μιλήσουμε για το μπουκάλι στο τραπέζι. Channel, Luis Vuitton και Dolce & Gabbana. Μία ληστεία όλων των υλικών αγαθών εκεί μέσα θα αρκούσε για να λύσει το υποτιθέμενο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας για τουλάχιστον ένα τρίμηνο (και δε θα με έβρισκε και καθόλου αντίθετη).

Σε ένα υπερυψωμένο σημείο του «κλαμπ», πάνω από κάτι σκαλάκια, ένα τσούρμο πανομοιότυπων κοριτσιών. Όλες με μακριά μαλλιά και μαύρα αμάνικα φορέματα. Η Ειρήνη μου είπε ότι είναι οι λεγόμενες «κλώνοι». Μέσα στον πανικό δεν κατάλαβα αν είναι κάποιο είδος σέκτας ή κάποιο είδος υπαλλήλων που υπάρχουν σε κάθε τέτοιου είδους μαγαζί. Ομολογουμένως πάντως μου έκαναν μεγάλη εντύπωση.

Στη σκηνή ένα απίστευτο φλωράκι, με φράντζα κολλημένη με ζελέ σε μια αριστερή χωρίστρα (μετά από κάτι τέτοια αναρωτιέμαι πώς τολμούσαν στο σχολείο να μου λένε ΕΜΕΝΑ ότι είμαι σα να με έχει γλείψει αγελάδα!!!), σακάκι και γραβάτα μισή ρίγα. Το college boy λοιπόν ζητούσε από το εκστασιασμένο κοινό να σηκώσουν το χέρι τους όσοι νιώθουν ευτυχισμένοι. Με τόση ευτυχία δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αυτή η χώρα πάει κατά διαόλου. Στίχοι χωρίς κανένα νόημα και ο κόσμος να τραγουδά σα να του διαπερνούn όλο του το είναι.

Γυρνώντας προς το σπίτι, ένα σύνθημα που συνάντησa στο δρόμο μου, συνόψισε σε δύο γραμμές όλα όσα προσπάθησα μετά πολλοίς κόποις να εκφράσω στο παραπάνω ποστ…


3 comments:

  1. xax , pou se phgane kale? aman, ola ta kala xanw!

    ReplyDelete
  2. !!!! Κι εσύ κοπελιά, με το κοφτερό σου πάντα μαχαιράκι, ξεγύμνωσες αριστοτεχνικά τις αγγουροθρεμμένες μούρες... Δε χορταίνω να σε διαβάζω!!!

    ReplyDelete
  3. @Nat: δεν τολμάω να στο αποκαλύψω! Δεν θα μου ξαναμιλήσεις!!
    @ΔΑΝΑΗ: Χαχ, πάντα ενθαρρυντική! Αλλά τα σχόλια σου είναι καλύτερα από τα ποστ μου!!

    ReplyDelete