Sunday, December 19, 2010

Freeday is coming to Town...!


(κλικ για μεγέθυνση)

Πριν λίγες μέρες έγραφα σε ένα άρθρο ότι φέτος εύχομαι ο Άη Βασίλης να αφήσει τα ταρανδάκια του να ξεκουραστούν και να μοιράσει τα δώρα με το ποδήλατό του.
Ε, λοιπόν πρώτη φορά στη ζωή μου είδα την ευχή μου να πραγματοποιείται τόσο άμεσα.

Την Παρασκεύη, χιλιάδες ποδηλάτες φόρεσαν τα αηβασιλίτικά τους, πήραν τις τσάντες με τα δώρα τους και συγκεντρώθηκαν, όπως πάντα, στο Θησείο.
Εκεί, το πουλμανάκι από τα χωριά sos γέμισε μέχρι επάνω με φαγώσιμα, παιχνίδια, ρούχα και παπούτσια. Ήταν μια απόλαυση να παρακολουθείς πότε έναν Άη Βασίλη, πότε ένα ξωτικό, ακόιμη και μία γαλοπούλα αλλά και ένα αγγελάκι να παραδίδουν την τσάντα με τα δώρα τους στον οδηγό του πούλμαν. Άμεσα και απλά. Χωρίς διαμεσολαβητές. Αν μη τι άλλο, συγκινητικό.

Γι' άλλη μία φορά οι freeday με εξέπληξαν. Για το πως μία οργάνωση μη κατευθυνόμενη από κανενός είδους πολιτική διάθεσή ή κερδοσκοπικό κίνητρο μπορεί να δράσει τόσο οργανωμένα και να κινητοποιήσει τόσο κόσμο.

Μόνιμος σκοπός, φυσικά, η ποδηλατοβόλτα. Γιατί στόχος δεν ήταν η φιλανθρωπική πράξη. Αυτό αποτέλεσε μόνο ένα μέρος την προχτεσινής μέρας. Στόχος ήταν όπως πάντα η βόλτα, η χαλάρωση και η διασκέδαση. Σε χριστουγεννιάτικο κλίμα!

Πώς να μη σου φτιάξει αστραπιαία η διάθεση όταν αντικρίζεις το Θησείο πλημμυρισμένο με ποδήλατα, ντυμένα χριστουγεννιάτικα. Λαμπάκια, γιρλάντες, χριστουγεννιάτικα δέντρα περίτεχνα στερεωμένα και φυσικά όλοι με τουλάχιστον ένα καπέλο Άη Βασίλη. Οι μοναδικοί που δεν χαίρονται είναι οι οδηγοί των αυτοκινήτων. Τι να κάνουμε. Οι ποδηλάτες δεν χαίρονται όλες τις υπόλοιπες μέρες της εβδομαδας με τα αυτοκίνητα. Όποτε μία μέρα ας δυσαρεστήσουμε τους οδηγούς. Δεν έγινε και τίποτα.

Όσοι δεν έχετε ποδήλατο (ακούτε Μαιρούκο και Θοδωρή;) αξίζει να πάρετε μόνο και μόνο γι' αυτές τις Παρασκευές.

Τέλος, ας συνειδητοποιήσουν οι "επαγγελματίες"¨ποδήλάτες οτι τα freeday είναι Β Ο Λ Τ Ε Σ. Γι' αυτό ας σταματήσουν να γκρινιάζουν για τους αργούς ρυθμούς και τις αναγκαστικές συχνές στάσεις. Δεν τους υποχρεώνει άλλωστε κανείς να συμμετέχουν!

Η Ευτέρπη μετά από πολύ καιρό συμμετείχε πάλι και αυτή στο Freeday. Πήρε την τσάντα της του Άη-Βασίλη, στολίστηκε και συνάμενη κουνάμενη έκανε βόλτες σε όλο τον κέντρο, διέσχισε την Συγγρού, την λεωφόρο Αμφιθέας και άλλους δρόμους που δεν γνώριζε και γύρισε πάλι πίσω! =)

Friday, December 10, 2010

Μέσα στη θάλασσα

Καθένας είναι μια πληγή
κι ένα παράπονο κρυφό στάζει σαν βρύση
και περιμένει την στιγμή
που όρθιος θα σηκωθεί και θα το τραγουδήσει.

Καθένας είναι μια πηγή
που περιμένει να εκραγεί να βγει και να κυλήσει
κι από ψηλά μόλις την δει
την θάλασσα σαν εραστής διψάει να συναντήσει.

Κάποτε εγώ κι εσύ θα βγούμε δεν μπορεί
κάτω στη θάλασσα
θα διαλυθούμε μαζί όπως ορμάει η βροχή
μέσα στη θάλασσα

Δεν θα ’μαι εγώ το σφυρί δεν θα ’σαι εσύ η πληγή
θα ’μαστε η θάλασσα
Δεν θα ’μαι εγώ η πληγή δεν θα ’σαι εσύ το σφυρί
θα ’μαστε θάλασσα.

Ποίηση: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Νίκος Βελιώτης


Sunday, December 5, 2010

Dans la solitude des champs de cotton

Μερικές φορές ένας τίτλος είναι αρκετός για να πει όλα όσα θες, χωρίς εσύ να χρειάζεσαι παραπάνω λόγια! =)




Wednesday, December 1, 2010

Stomp: where every sound is music!


Χρήσιμες πληροφορίες: Γεννήθηκαν το 1991 στο Brighton, από τους Βρετανούς Luke Cresswell και Steve McNicholas, και τους βάφτισαν STOMP, που σημαίνει χτυπάω δυνατά το πόδι.

Γιατί οι Stomp είναι καταπληκτικοί: γιατί είναι μουσικοί, χορευτές, ηθοποιοί, ζογκλέρ και ακροβάτες ταυτόχρονα. Και είναι και όλοι τους κουκλιά! Εκτός από κουκλιά είναι και παιδιά. Γιατί παίζουν επί σκηνής μπάσκετ και μπουγέλο και τολμάνε να βρέξουνε και τις κυρίες της πρώτης σειράς, που έχουν πληρώσει 65€ το εισιτήριο, χωρίς να φοβούνται μην φάνε ξύλο!

Θα μου πείτε: "καλά ήρθες εν έτει 2010 να μας μιλήσεις για τους Stomp; Να μας μίλαγες το 2000 να πούμε τι τρομερή ανακάλυψη!" Τι να κάνουμε ρε παιδιά! Εγώ το 2000 δεν ήξερα καν τι είναι το ίντερνετ! Άσε που από τότε τους έβλεπα σχεδόν κάθε χρόνο να έρχονται στην Ελλάδα και δεν είχα καταφέρει να πάω! Σήμερα όμως σαν από μηχανής θεός έπεσε στα χέρια μου μια προσκλησούλα και να 'μαι πάνω στην Ευτέρπη καρφί για το badminton!

Εντάξει. Δεν έχω λόγια. Περίμενα ότι θα κουραστώ. Περίμενα ότι από κάποιο σημείο και μετά θα γύριζε το κεφάλι μου από την πολύ φασαρία! Όχι! Κάθε κομμάτι ήταν καλύτερο από το προηγούμενο! Σκούπες, σπίρτα, αναπτήρες, κατσαρόλες, νεροχύτες, σκουπιδοντενεκέδες- σε μία σκηνή που από μόνη της είναι μία αισθητική απόλαυση- όλα παίζουν μουσική!

Όλα αυτά, στημένα σε πλαίσια μουσικοθεατρικής παράστασης, με το θεατή να γίνεται ενεργό μέλος. Θα πείτε πάλι ότι ναι, έχει γίνει κι αυτό τρελή μόδα με τη συμμετοχή του θεατή! Δεν είναι παντού τα πράγματα ίδια όμως! Όταν βλέπεις ένα ολόκληρο θέατρο, γεμάτο, να χειροκροτάει με πάθος, να ξεκαρδίζεται και να προσπαθεί να πιάσει, ενίοτε άπιαστους ρυθμούς, τότε κάτι διαφορετικό συμβαίνει!

Φώτα και σκηνικά απόλαυση! Η μουσική τους έκπληξη από την αρχή μέχρι το τέλος και η σκηνοθεσία πετυχημένη εκατό τα εκατό. Μέχρι και ο τρόπος που αντικαθιστούν όσα ... μουσικά όργανα καταστρέφονται κρύβει μία ολόκληρη φιλοσοφία που σε κάνει να το απολαμβανεις.

Μοναδικό défaut (κατ' εμέ πάντα): το νούμερο με τις βηχοροχάλες (για μένα που και μόνο η σκέψη μου φέρνει αηδία) θα μπορούσε να λείπει χωρίς καθόλου να μου λείψει. Αλλά κάτι τέτοια είναι απλά για να υπενθυμίζουν ότι η απόλυτη τελειότητα δεν υπάρχει. Άσε που όταν ένα ολόκληρο θέατρο αρχίζει να βήχει συνειδητοποιείς ότι ο βήχας είναι σαν το χασμουρητό: μεταδοτικός.

Τα εισιτήρια ξεκινάνε από 25€: μη λες κουβέντα. Το εισιτήριο για τον Αλκίνοο στον passport που παίζει ΜΟΝΟΣ του κάνει 20€. Άλλωστε οι stomp έχουν καθημερινές απώλειες υλικών! Ξεκινάνε να παίζουν με μια σκούπα ενάμιση μέτρο και οταν τελειώνει το κομμάτι έχει μείνει 30 σαντιμέτρ! Τους προλαβαίνετε μέχρι την Κυριακή 5 Δεκέμβρη!