Friday, October 30, 2009

Θα προσπαθήσω...

Θα προσπαθήσω να περάσω από τα χρόνια
όπως περνάει από το δρόμο ένα παιδί
φάλτσα σφυρίζοντας και με με λυτά κορδόνια...
και φυσικά με
λίγη άμμο από τις ακρογυαλιές μου...


Thursday, October 29, 2009

Το πείραμα της Αριάδνης


Είχα την τύχη να είμαι από τους πρώτους αναγνώστες του βιβλίου του Πλάτωνα.
Για την ακρίβεια είχα την τύχη να διαβάσω το χειρόγραφο.
Από τότε σε πολλές συζητήσεις μας ξεπετάγονταν διάφορες αναφορές στην Αριάδνη αλλά και στο... πείραμά της...!

Όταν το βιβλίο βγήκε, εκτός του ότι είχα χαρεί πάρα πολύ, ήθελα να το παρουσιάσω σε αυτό εδώ το blog. Αλλά επειδή το είχα διαβάσει λίγα χρόνια πριν, ήθελα να το ξαναδιαβάσω και μετά να το παρουσιάσω.

Αναβολή την αναβολή όμως, φτάνουμε σχεδόν στη μέρα της παρουσίασης.

Το βιβλίο όπως καταλαβαίνετε, δεν έχω αξιωθεί να το ξαναδιαβάσω παρόλο που θέλω πολύ γιατί έχω μάθει ότι έχουν επέλθει και αρκετές αλλαγές από τότε που εγώ διάβασα το χειρόγραφο...

Θυμάμαι πάντως να σας πω, πως παρόλες τις 581 σελίδες, το διάβασα μέσα σε 3-4 μέρες. Αυτό οφείλεται στο ότι τελειώνεις το κάθε κεφάλαιο αλλά δε μπορείς να σταματήσεις την ανάγνωση. Θες να μάθεις επειγόντως τη συνέχεια. Ο συγγραφέας καταφέρνει να σε κάνει να αγωνίας ή να περιεργείς για τη συνέχεια σε κάθε μα κάθε σελίδα.
Η δε Ασούκουτου, από τότε που τη γνώρισα, (τόσο τη λέξη, όσο και την ηρωίδα) αποτέλεσε νέο όρο στο λεξιλόγιό μου!

Αν αποφάσισετε να διαβάσετε το βιβλίο να ξέρετε ότι εκτός από την υπερεφευρετική Ασούκουτου θα σας κρατήσουν συντροφία δύο ρεμάλια, ένας χάκερ, ένας παπάς, ένας γεροεργένης φιλόλογος, ο γλοιώδης διαχειριστής και μινιμαρκετάς και πολλές πολλές άλλες ενδιαφέρουσες προσωπικότητες (τα τελευταία λόγια της περιγραφής των ηρώων του βιβλίου δεν είναι δικά μου αλλά ενός αναγνώστη που πρόσφατα διάβασε το βιβλίο).

Αν δεν αποφασίστε να διαβάσετε το βιβλίο, ελάτε το Σάββατο 31 Οκτωβρίου στο καφέ Σοκολάτα, Ερμού 56 για να γνωρίσετε από κοντά το συγγραφέα αλλά και... όποιον άλλον θέλετε!Ίσως να ενσαρκώνει όλες τις παραπάνω προσωπικότητες, ίσως πάλι να είναι κάτι άλλο τελείως διαφορετικό! Το σίγουρο είναι ότι αναμένεται να είναι η πρώτη παρουσίαση βιβλίου στα χρονικά όπου θα έχει λιγότερα λόγια και περισσότερη μουσική!!

Προσωπική πάντως άποψη είναι ότι πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο του Πλάτωνα. Πώς άλλωστε να μην είναι αφού η τελεία στο μυθιστόρημα μπήκε τη μέρα που ήρθε στον κόσμο η Αριάδνη με σάρκα και οστά!

Tuesday, October 27, 2009

Πολύδροσο Χαλανδρίου

(Κατ)Αναζητείται ο υπεύθυνος για την ονοματοδοσία των δρόμων στο Πολύδροσο Χαλανδρίου!
Αυτό δεν είναι συνοικία! Είναι έκθεση ανθοκωμικής! (εσκεμμένο το ορθογραφικό)
Πας να βρεις την οδό Ναρκίσσων. Και περνάς πρώτα από: τη Γιασεμιών, Μυρτιάς, Κρίνων, Υακινθών, Ρόδων, Χρυσανθέμων, Άνθεων, Γαζίας, Ακακιών and so the story goes...!
Σα να είσαι σε θερμοκήπιο αισθάνεσαι! Όχι σε δρόμο!

Κι αυτός ο άγιος άνθρωπος που σκέφτηκε να δώσει τόσο μοσχομυριστά ονόματα στους δρόμους δε μπόρεσε να σκεφτεί ότι: για να θυμάσαι μία λέξη πρέπει να τη συνδέσεις με μία εικόνα. Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν σε αυτή την πόλη που να ξεχωρίσουν τις γαζίες, από τους υάκινθους και τα χρυσάνθεμα από τις ακακίες; Μόνο εγώ είμαι η μόνη αγεωπόνητη της παρέας;

Τουλάχιστον στην Κυψέλη, βγάζεις λίγο άκρη. Είσαι στην Πάρου; Ε, λες, κάπου εδώ θα είναι και η Νάξου. Είσαι στη Νάξου; Κάπου κοντά θα είναι και η Αμοργού.
Ουφ! Τα είπα και ξεθύμανα!

Monday, October 26, 2009

Σου στέλνω την καρδιά μου...

Συνεχίζοντας τις ανασκαφές, ανακάλυψα και το ποιήμα που με συνόδεψε σε όλη μου την εφηβεία και όχι μόνο...:



Σου στέλνω την καρδιά μου
και μου στέλνεις το αίμα σου
αλληλογραφούμε με ποιήματα
Κανείς δε θα καταλάβει τη γραφή μας
κανείς δε θα κλάψει μαζί μας

Όταν σου γράφω πως χάθηκε
εσύ μου γράφεις πως ήρθε
Μιλάμε και οι δυο μια δική μας γλώσσα
για το θάνατό μας το μακρινό
για τη νεότητά μας την παντοτινή

Σου στέλνω την καρδιά μου
και μου στέλνεις το αίμα σου
χωρίς λύπη, χωρίς πόνο, ούτε καν στεναγμό
Αλληλογραφούμε με χαμένα περιστέρια
με συλλογίζεσαι τις νύχτες να μιλώ με τους νεκρούς μου
σε σκέφτομαι να μετράς την ξενιτιά σου
έχουμε τον ίδιο καημό και την ίδια ελπίδα
και την ίδια αγάπη

Μη φοβάσαι για την καρδιά μου
και για το αίμα σου
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΝΟΥΝ

Νίκος Καρύδης

Υ.Γ. Εδώ και 10 χρόνια το βιβλίο μου με τα ποιήματα του Καρύδη το έχει ο Δημήτρης. Μήπως είναι καιρός να μου το επιστρέψει; Συμπτωματικά γιορτάζει κιόλας σήμερα. Ή μήπως τίποτα δεν είναι απλή σύμπτωση;

Sunday, October 25, 2009

Ένα ταξίδι μέσα στη χαρτούρα...

Έχει πλάκα να χάνεσαι μέσα σε ατέλειωτη παλιά χαρτούρα.
Μέσα σε προγράμματα κινηματγράφων, σε αποκομματα εισιτηρίων από συναυλίες, από εκθέσεις ζωγραφικής...
Ανακαλύπτεις γράμματα φίλων που πλέον κοντεύεις να ξεχάσεις μέχρι και το πρόσωπό τους και άλλων που ακόμη και τώρα τους βλέπεις καθημερινά...
Βρισκεις σημειώσεις, χάρτες, προσπέκτ από ξενοδοχεία...
Στη δική μου χαρτούρα των περασμένων καιρών μπορείς να βρεις από τον έλεγχο του σχολείου μέχρι και την ανάλυση του... "Ο Φόβος του Απείρου και το Καμπαρέ".
Ανάμεσα σε οοοοοοόλα αυτά λοιπόν ανακάλυψα και το παρακάτω. Πρέπει να έχει γραφτεί τουλάχιστον 6 χρόνια πριν...

Ταξίδι.
Ταξίδι ίσον πλοίο.
Πλοίο ίσον θάλασσα.
Θάλασσα ίσον νησί.
Ένα νησί χειμώνα-καλοκαίρι.
Κύμα και μοναξιά.
Η μοναξιά σαν κύμα.
Απόσταση.
Να αποστασιοποιηθώ απ' ο,τι δε με αφορά.
Πάντα έλεγα ότι ο άνεμος στα νησιά είναι διαφορετικός.
Πρώτα απ' όλα έχει άρωμα ο άνεμος στα νησιά.
Μη γελάτε!
Άρωμα νησιώτικο, θαλασσινό.
Τώρα ξέρω πραγματικά: Ο άνεμος στα νησιά είναι τραγούδι.
Ένα τραγούδι που γεννάει ελπίδες: "Θα σταματήσουν οι αγέρηδες να λυθεί το απογορευτικό;", "Θα φυσήξει λίγο πιο δυνατά αυτό το αεράκι να σηκωθεί το φόρεμα της απέναντι κυράς;"
Κι έτσι όπως φεύγει κι έρχεται ο άνεμος-μία παρών και μία απών, σαν ασυνεπής εραστής- φεύγουν κι έρχονται και οι σκέψεις.
Και αδειάζεις, και ζεις πραγματικά.
Κι αν τύχει και γίνεις μόνιμος κάτοικος του νησιού, με το πέρασμα των χρόνων θ' αρχίσεις κι εσύ να πιστεύεις στις γοργόνες....

*Τι σας λέω τώρα και 'γω στα πρόθυρα του χειμώνα, ε;
**Το επόμενο ποστ ίσως να είναι σταχυολογήσεις από ατάκες σε στυλ "Μάντεψε ποιος(το είπε)". Θα είναι πολύ αστείο, αλλά μόνο γι' αυτούς που ξέρουν. Ίσως πάλι να είναι και κάτι τελείως άσχετο...

Wednesday, October 21, 2009

Μία τυπική μέρα στα Εξάρχεια!


Μία τυπική μέρα στα Εξάρχεια, διασκευασμένη σε παιδικό τραγούδι, από τον εκπληκτικό Δημήτρη Μπασλάμ και σε αφήγηση Αντώνη Καφετζόπουλου. Ο νοών, νοείτο. Όποιος δε νοήσει μάλλον δεν πίνει τον καφέ του στα Εξάρχεια με θέα μπλε και χακί αγαλματίδια.


Τα τσιγκέλια δεν είναι του χασάπη:

Μία του λοιπόν και δυο να ‘τος πάλι στο σταθμό.
Κι από κει για το ταξίδι με το πρώτο πρωινό.
Με τα πολλά σαν έφτασε έκατσε πάλι στην πλατεία, χαιρέτησε την Πελάγια και κάθισε να δροσιστεί.
Αμέσως όμως ένιωσε πως κάποιος τον κοιτάζει, πώς κάποιος με τα μάτια του μπορεί και τον ταράζει.
Σαν τηλεσκόπιο γύρισε να ελέγξει την πλατεία, να δει γι' αυτό που ένιωθε, ποιός είναι η αιτία;
Αχα! Απέναντι ακριβώς, στο τέλειωμα του δρόμου, τον κοίταζαν επίμονα τα μάτια του αστυνόμου.
Κοντός με στρογγυλή κοιλία, σχεδόν σα δυο βαρέλια και δυο μουστάκια γυριστά σα μυτερά τσιγκέλια.
Στα γρήγορα σηκώθηκε και πλήρωσε να φύγει μα φεύγοντας σιγά σιγά το βήμα του ανοίγει.
Σε λίγο βέβαια έτρεχε μεσ’ στα στενά σοκάκια μα και ο αστυνόμος πίσω του κρατώντας τα μουστάκια.
Πέρασε δέκα δρόμους, δώδεκα δρομάκια, μπήκε σε οκτώ αυλές και δύο ποταμάκια. Στο πάρκο τέλος ξέφυγε πηδώντας απ’ το φράκτη και κρύφτηκε στις κούνιες μπροστά απ’ τον καταρράκτη.
Κάθισε σκυφτός να φύγει απ’ το καρτέρι μα έπιασε τον ώμο του με δύναμη ένα χέρι.
Γυρνάει, κι ήτανε εκεί μπροστά του ο αστυνόμος, κι ο ληστής ακούνητος. Τον είχε πιάσει τρόμος.
-
Τι πάθατε και τρέχετε του λέει τρομαγμένος; Είμαι απροπόνητος και μόλις φαγωμένος.
Κι αρχίζει να του λέει πως ήθελε από πάντα μια τέτοια ίδια κόκκινη σαν την καρό του τσάντα. Και επίμονα του ζήταγε να του ‘δινε αυτή, πως τάχα είναι ο νόμος, πως είναι διαταγή.
-
Μα είναι δώρο απάντησε. Δε γίνεται αυτό. Το δώρο δε δωρίζεται. Έτσι είναι το σωστό.
Κι αφού τον ξεφορτώθηκε και πήρε μιαν ανάσα, στην Πελαγία παρήγγειλε γκαζόζες μία κάσα.
Μετά άνοιξε το τετράδιο και διάβασε από πίσω μια λίστα με παιδιά σαν το μικρό Άρίστο.
Παιδί χωρίς αγάπη, χωρίς ωραία δώρα, χωρίς παρέα για παιχνίδι και λίγη περίσσια ώρα. Το γέλιο θα του έλειπε, μπορεί και να ΄χε λίγο. Ίσως και το ελάχιστο. Πιο λίγο κι από λίγο.
Μετά περίμενε για ώρα να ‘ρθει και πάλι σκοτεινιά. Κι όλη τη νύχτα σα ζορό στα σπίτια έμπαινε ξανά. Ως τις 7 που ξυπνήσαν τα παιδιά και είδαν νυσταγμένα, με μάτια γουρλωμένα, αυτά που ο Γαργαλιστής του είχε αφημένα. Το μπουκαλάκι κι ένα γράμμα.


Το ε κ π λ η κ τ ι κ ό τραγουδάκι μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ. Ολόκληρο το σιντί να πάτε να το αγοράσετε γιατί αξίζει τον κόπο. Αφήστε που έχει μέσα και αυτό το τραγούδι που είναι τόσο μα τόσο επίκαιρο. Οι δικοί μας, μας έβαζαν τα Τραγούδια του δρόμου για να πάρουμε γεύση μιας εποχής που είχε περάσει. Εσείς αύριο μεθαύριο τι θα έχετε να βάζετε στα παιδιά σας;;

**Κυρία μεσήλικη, που τραβάει τα φωνήεντα στο τέλος των λέξεων, μιλάει στο τηλέφωνό:
- Ναι, γειααα σααας. Μία πληροφριιιιία θα ήθελα να μου δώσετεεεε. Ξέρετε αν αύριο θα κάνουν πορεία οι αναρχικοιιιιιί;;

Tuesday, October 20, 2009

dimenticare...

Στα ιταλικά dimenticare σημαίνει ξεχνώ, λησμονώ.
Για μένα ετυμολογικά η λέξη προέρχεται (μη γελάσετε) απο το dimetapp*.
dimenticare...dimetapp...φάρμακο...ξεχνάω...λήθη...μερικές φορές η λήθη είναι το καλύτερο φάρμακο...

*Ίσως πολλοί από σας να θυμάστε ότι το dimetapp ήταν ένα μπορντώ αποσυμφορητικό σιρόπι με γεύση κεράσι. Εγώ τρελαινόμουν γι' αυτό και αρκετές φορές πρέπει να το είχα πιει άνευ λόγου και αιτίας. Από μικρή κάτι θα προσπαθούσα να ξεχάσω! =Ρ

Saturday, October 17, 2009

Γκρινιάρ!




Το ξέρω ότι κύριος Πασκάλ (εχμμμμ.... μήπως να τον βγάλω Πασκάλ;;;) δεν κρατήθηκε και σας τον παρουσίασε πρώτος αλλά τα καλύτερα ντοκουμέντα τα έχω ΕΓΩ!

Σήμερα λοιπόν κάτσαμε ήσυχοι για να κάνουμε το πρώτο μας φωτογραφικό πορτρέτο.

Πριν τα φωτογραφικά ντοκουμέντα παραθέτω λίγες σκέψεις του μικρού θεού του σπιτιού:

Αγαπητό ημερολόγιο,
Ακόμη προσπαθώ να εγκλιματιστώ στο καινούριο μου περιβάλλον. Η θάλασσα απ΄όπου με πήραν ήταν πολύ γοητευτική αλλά τώρα που χειμωνιάζει δε θα τα περνούσα και πολύ όμορφα. Να φανταστείτε πόσο ψαρωμένος είμαι ακόμη που δεν έχω ξεμυτίσει πέρα από τα όρια του σαλονιού. Μου πήρε τουλάχιστον 10 ώρες να κάνω κακά και δεν τρώω. Απλά τσιμπολογάω. Η αντιβίωση βέβαια που μου δίνουν, προληπτικά, είναι πολύ νόστιμη και την καταβροχθίζω με λαιμαργία. Επίσης κοιμάμαι άπειρες ώρες.
Αυτή η προσωρινή δυσκοιλιότητα με έκανε να συνειδητοποιήσω, μόλις από τον πρώτο μήνα της εφτάψυχης ζωής μου, το πόσο ηλίθιοι είναι οι άνθρωποι. Όλη τη μέρα μου έπιαναν το πόδι και έσκαβαν με αυτό την άμμο, λες και εγώ είμαι δεν είμαι γάτος και δεν ξέρω τι να κάνω άμα μου έρθει. Για να τους τρελάνω ακόμη περισσότερο, πήρα ένα χαλικάκι της άμμου και το έκανα παιχνίδι. Πρέπει να με πέρασαν για θεόχαζο που έπαιζα με την άμμο αντί να την έχω...χεσμένη! Επειτά, η ιδιοκτήτρια μου μαζί με μία άλλη χαζή, που απ' ότι κατάλαβα πρέπει να είναι πολύ καλή της φίλη, με βάλανε στην άμμο μου και κάθονταν πάνω από το κεφάλι μου κάνοντας: τσςςςςςςς. Αφού δεν τους έκανα το χατίρι να βγάλω ούτε μία σταγόνα, ούρλιαζαν μέσα στο αυτί μου: καααα-κα, κααααα-κα. Πω, πω! Τι χαζοί που είναι οι άνθρωποι! Κάπως έτσι θα κάνουν και στα μωρά τους, γι' αυτό βγαίνουν όλα με ψυχολογικά!



Tuesday, October 13, 2009

Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς


Ως νέα και εγώ είχα κάποια στιγμή γραφτεί στα newsletters της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς. Όπως σε πολλά άλλα site, έτσι και σε αυτό, δε μου είχε έρθει ποτέ newsletter. Προφανώς, δε θα είχαν τίποτα σημαντικό για να με ενημερώσουν.
Χτες, έλαβα το πρώτο μου mail από τη ΓΓΝΓ. Για δες, λέω! Με το που άλλαξε η κυβέρνηση ξεκίνησε και η πολιτική προσέγγισης των νέων;!?!;
Με το που το άνοιξα όμως το είδα πολύ πυκνογραμμένο και μεγάλο και το άφησα στο inbox μου για κάποια άλλη στιγμή.
Αν δε λάμβανα σήμερα αυτό το μέιλ από τη ΓΓΝΓ μπορεί και να έμενε ξεχασμένο στα εισερχόμενά μου:

Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,

Πράγματι αντιμετωπίσαμε πρόβλημα ασφαλείας χθες το μεσημέρι (12.10.2009) στην Πύλη μας, ακριβώς λόγω της μεγάλης απήχησης που αυτή έχει στους νέους. Απεστάλη Newsletter με περιεχόμενο ξένο - προφανώς - προς την ΓΓΝΓ, χρησιμοποιώντας την ήδη υφιστάμενη Mailing list. Το πρόβλημα ήδη αντιμετωπίζεται επιτυχώς, ενώ της όλης περίπτωσης αυτή τη φορά θα επιληφθεί η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προς ανεύρεση των υπευθύνων και για την απόδοση των νόμιμων συνεπειών στους παραβάτες. Ζητούμε την κατανόησή σας, καθώς τέτοια «προβλήματα» είναι - δυστυχώς - καθημερινά στις λειτουργίες του Διαδικτύου.

Από το Τμήμα Μηχανογράφησης
της ΓΓΝΓ


Επειδή ξέρω ότι η αγωνία σας έχει φτάσει στα ύψη, voilà το mail που έλαβα προχτές:


Αυτο το mail έχει σταλεί σε πάνω απο 2.000 emails τα οποια υπήρχαν στη maillist του site αυτου. Αν νομίζετε πως αξίζει το κόπο κάντε και εσεις ένα απλό forward στις επαφές σας . Αν δεν το κάνετε δεν θα υπάρχει καμια ΦΥΣΙΚΑ κύρωση. Δεν χωράει πλέον ο φόβος μεταξύ μας και είναι ώρα να αντισταθούμε όλοι μαζί. περαιτέρω υλικό απο προηγούμενες δράσεις μπορείτε να βρείτε εδώ : http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1085894 Επίσης όποιος θέλει μπορεί να κατεβάσει το αρχείο (mp3) και να το ακούσει. Καλή σας ΗΜΕΡΑ και Ευχομαι να μας βρούν καλύτερες μέρες με τη προσπάθεια όλων μας... [song Download] http://www.filefactory.com/file/a08ea87/n/Stratosferiki_ntarsia_-_38_9_xiliosta_mp3 [ΚΕΙΜΕΝΟ]: Homo Sapiens... Σοφέ ’νθρωπε....... Εσύ που με την εφυία σου κατάφερες να κυριαρχήσεις πάνω σε αυτόν τον απόξενο στην αρχή και γεμάτο νέες περιπέτειες ΚΟΣΜΟ . Εσύ που μπόρεσες να ξεχωρίσεις από τις υπόλοιπες ζωικές υπάρξεις της φύσης. Αιχμαλώτισες και εξημέρωσες της πιο άγριες και επικίνδυνες από αυτές. Κοίταξες κάτω .. και έφτασες ως το κέντρο της γης για να μπορέσεις να εκμεταλλευτείς το ΠΛΟΥΤΟ που βρισκόταν εκεί. Είδες μπορστά σου, και κατέκτησες τις θάλασσες . Τους ωκεανούς. Βρήκες έτσι την αφορμή να κοιτάξεις και πάνω. Τον ΟΥΡΑΝΟ . Ανέπτυξες το εμπόριο και μετά από λίγο μπόρεσες και ΠΑΤΗΣΕΣ το πόδι σου στη σελήνη. Έστειλες δορυφόρους και "εκγατεστισες" ολόκληρους διαστημικούς σταθμούς. Όλα αυτά μέσα σε λίγα χρονια αν τα συγκρίνεις με τα χρονια της ΓΗΣ . Όλα αυτά μέσα στα όρια της περιέργειας και της επιβίωσης σου. ΠΟΤΕ δεν κοίταξες ΔΙΠΛΑ σου να δεις τι γίνεται . Δεν κοίταξες καν ΜΕΣΑ σου κι ας είσαι εκείνος ο ίδιος άνθρωπος που κοιτάει ΠΑΝΤΟΥ . Κοιτάει , ψάχνει για να ΜΑΘΕΙ και να ΖΗΣΕΙ. Χρονια τώρα, εδώ πάνω.. Πάνω σε αυτό το πλανήτη ο οποιος μας έχει "προσφέρει απλόχερα" όλα τα απαραίτητα για τη ζωή. Κι όμως .. για κοίταξε τον.. Κοίτα πως έχει καταντήσει. Κοίτα πως τον καταντήσαμε. Του πήραμε ο,τι είχε και δεν είχε .. και συνεχίζουμε ακάθεκτοι στο έργο μας. Στο έργο αυτό που σκοπό είχε και έχει το κέρδος. Να τα παίρνουν οι λίγοι και να πεθαίνουν οι πολλοί. Να πεθαίνουν μέσα στα μεταλλεία , στα βυτιοφόρα υπερωκεάνια , ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟ , στις εταιρείες καθαριότητας (βλέπε κούνεβα) (μήπως Η ειδικότητα τους είναι να καθαρίζουν ανθρώπους παρά κτίρια ?)και χιλιάδες αλλα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ παραδείγματα. Από τη γη αυτή πέρασαν πολλοί παρα πολλοί ηγέτες και πολιτικοί αρχηγοί τους οποιους μέσω τις ιστορίας μπορούμε να τους κρίνουμε. Η κατάσταση όμως έχει αρχίσει να ξεφεύγει.. Η βλακεία και ηλιθιότητα έχουν γίνει πλέον αρετές .Ο εγωισμός και ο "εσωστρεφισμος" έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ. Πιο συγκεκριμένα για τη χωρα αυτή μπορούμε να δώσουμε το παράδειγμα ύπαρξης κομματων εντός της βουλής που προκειμένουν να "ψαρέψουν" τη ψήφο των νέων ανθρώπων καταφεύγουν σε τακτικές που μονο "ΠΑΝΙΛΙΘΙΕΣ" και ΥΠΟΥΛΕΣ μπορούν να χαρακτηριστούν. Εντάσσοντας στο κοινοβουλευτικό τους σώμα άτομα ολίγον τι πειραγμένα , απρόβλεπτα, επικίνδυνα , άπειρα και κυρίως αδιάβαστα στο κεφαλαιο της πολιτικής και της ΖΩΗΣ. (βλέπε ψινάκης , Εφη Σαρή , ανατολάκης ) Δεν υπάρχει κάτι προσωπικό με αυτά τα άτομα.. αλλα ρε παιδιά .. λίγη κρίση δε βλάπτει .. Επίσης για να μη παρεξηγούμαστε δεν πιστεύω πως κάποιο από τα υπόλοιπα κόμματα αντιπροσωπεύει κάτι καλύτερο αλλα αυτό είναι άλλο κεφαλαιο. Κάτι παραπλήσιο ή και ακόμα χειρότερο μπορούμε να συναντήσουμε και στη γειτονική Ιταλία... Κάθε χρόνο τα ίδια και χειρότερα. Σκάνδαλα ξεφυτρώνουν σαν...την ακμή στο πρόσωπο των εφηβων που πολλές αν όχι όλες τις φορες είναι πολύ ενοχλητική. :-P Καίγονται και λεηλατούνται κάθε χρονια ποσα στρέμματα δασών..στη θέση των οποιων γίνεται ανοικοδόμηση και όχι ΑΝΑΔΑΣΩΣΗ. Από την άλλη βεβαια έχουμε και τα μοναστήρια . Έχουμε το βατοπαίδι που νόμιμα πλέον μπορεί να κόβει στρέμματα δασους για να φτιάξει γήπεδο golf και ξενοδοχεία. Το site αυτό βρίσκεται υπό ηλεκτρονική κατάληψη αυτή τι στιγμή χωρίς να έχει καταστραφεί κάτι από την ιστοσελίδα. Νέα γενιά ονομάζεται κι όμως ποτε δε μπόρεσα να δω αυτή την ιδιαίτερη ΓΕΝΙΑ ανθρώπων να εκφράζεται μέσω αυτού του site. Μήπως είναι καιρός να αρχίσει να γίνεται κάτι τέτοιο? Μήπως είναι καιρός για κάποιες αλλαγές ? Όχι μονο online αλλα και σε real life ? Μήπως αυτή Η νέα γενιά πρέπει να βγάλει κάποια στιγμή την εσωτερική της κριμένη καλά φωνή προς τα έξω? Δε ζητάμε νομίζω κάτι ακατόρθωτο δε ζητάμε κάτι ουτοπικό . Ζητάμε ,απλά ,ανθρώπινα και πάνω από όλα ξεκάθαρα πράγματα. Για τη παιδεία για τη καθημερινή ζωή , για το συνάνθρωπο. Είναι ώρα να πάρει Η νέα γενιά το "σφυρί" στα χερια της . Είναι ώρα να ακουστούν αυτά που έχει να πει και όλα όσα αυτή εκφράζει . Χαίρομαι πολύ που ανήκω ΑΚΟΜΑ σε αυτή τη γενιά. Στη ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ.... Και να μη ξεχνάμε : -ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ!!! -ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΤΥΠΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΕΛΙΩΝ -ΩΡΑ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ -ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΡΑ Και κάτι ακόμα... Ο Δεκέμβρης του 08 κάποτε θα ξαναέρθει και τότε κανενα κράτος καμιά καταστολή δεν θα μπορεί να τον κατευνάσει.


Υ.Γ.: Δύο ατάκες λάτρεψα στο τελευταίο μέιλ της ΓΓΝΓ: το "λόγω της μεγάλης απήχησης που αυτή έχει στους νέους" και το "προφανώς".

Κάποτε είχαμε ζήσει και αυτό...:



(μα, είναι δυνατόν να υπάρχει άνθρωπος που να φοβάται τον Ψαραντώνη;;;)


Και μετά κόπηκε το ρεύμα, αλλά κανείς δεν πτοήθηκε:



Και τώρα που επέστρεψα στη βάση μου (την προσωρινή θέλω να ελπίζω) περιμένω πώς και πώς να παίξουν κάπου. Γιατί πάει πάνω από χρόνος που έχω να τους δω και μου έχουν λείψει πολύ!

Saturday, October 10, 2009

Τώρα φταίω εγώ ή η ντομάτα;;

Αγαπημένα πρόσωπα, αγαπημένα μάτια

Χαμένη μέσα στους φακέλους του υπολογιστή μου έπεσα πάνω σε κάτι βίντεο που μου θύμισαν εποχές που έχουν φύγει ανεπιστρεπτί...
Μήπως πάσχω από νοσταλγικό σύνδρομο; (υπάρχει καταρχάς κάτι τέτοιο;)
Όταν έκλεισε το καφενείο της κυρά Ζωής ήταν σα να τέλειωσε και μια εποχή. (Τη θέση του έχει πάρει ένα υπερμοντέρνο μεζεδοπωλείο.) Μία εποχή που σημαδεύεται από πολύ συγκεκριμένα πρόσωπα με τα οποία δέθηκα μέσα σε πάρα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Νιώθω πολύ τυχερή που έζησα αυτή την εποχή γιατί στις μέρες μας που όλοι βγαίνουν να πάνε στα μπαράκια να πιούνε ένα ποτό, εμείς είχαμε το στέκι μας και ανάμεσα σε ανθρώπους κυριολεκτικά όλων των ηλικιών κάναμε τα δικά μας, τόσο προσωπικά γλέντια. Πώς είναι η στοχευμένη διαφήμιση; Εμείς είχαμε στοχευμένη διασκέδαση!
Θα ήθελα πάρα πολύ να ανεβάσω μερικά από αυτά τα βίντεο αλλά σέβομαι όλους όσους είναι μέσα και μπορεί να μη θέλουν χμμ δημοσιότητες!
Αλλά δε μπορώ να αντισταθώ και να μην ανεβάσω 2 αντιπροσωπευτικότατες φωτογραφίες...




Υ.Γ. Ώρες ώρες αποζητώ την αναβίωση όλων αυτών των στιγμών. Κάτι σαν την αναβίωση των Ελευσίνιων μυστηρίων, ένα πράμα. Αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι τα συναισθήματα που μοιραζόμασταν όλοι τότε δεν πρόκειται να επιστρέψουν...

Friday, October 9, 2009

Τουτ' οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα...

Από χτες τα Εξάρχεια έχουν πλημμυρίσει στα μπλε και τα χακί.
Κυκλοφορείς για να πας στις δουλειές σου και στο σπίτι σου και νιώθεις σαν να έχει κηρυχτεί πραξικόπημα.
Χτες το βράδυ κάνανε ντου στην πλατεία και άρχισαν να την πέφτουν στα πρεζάκια.
Τι ακριβώς θέλει να μας πει δηλαδή το κράτος; Ότι υποψιάζονται για τις χτεσινές μεσημεριανές φασαρίες τα πρεζάκια της πλατείας που δε μπορούν να πάρουν τα πόδια τους να πάνε 2 μέτρα πιο κάτω;
Επίσης πώς είναι δυνατόν για τα γεγονότα που έγιναν στις 2 το μεσημέρι να γίνονται σωματικοί έλεγχοι στη 01.00 το βράδυ;
Χτες το βράδυ από πού κι ως πού την έπεφταν ΜΕΣΑ στα μαγαζιά;
Και σήμερα; Τι ακριβώς κάνουν ΠΑΝΤΟΥ;
Μυρίζει πλέον τόσο έντονα χαφιεδοκατάσταση που μέχρι και ο πιο αδιάφορος και αναίσθητος πολίτης θα πρέπει να λάβει τα μέτρα του.
Από την άλλη, σκέφτομαι το πόσο διαφορετικό αντίκτυπο έχει αυτό το γεγονός σε μένα σε σχέση με αυτούς που μένουν στο Διόνυσο ή τη Γλυφάδα και περνάνε από το κέντρο μία φορά το μήνα και αν... Σιγουρα δε μπορούν να καταλάβουν το συναίσθημα του να είσαι περικυκλωμένους από μπάτσους και να υποψιάζεσαι και τους υπόλοιπους που κυκλοφορούν δίπλα σου με πολιτικά...


Από tvxs:

"Στην επιχείρηση, που πραγματοποιήθηκε από τις 23.45 έως τις 2.30, συμμετείχαν 400 αστυνομικοί από όλες τις υπηρεσίες. Ελέγχθηκαν συνολικά 203 άτομα, 16 αυτοκίνητα, 23 δίκυκλα και 26 καταστήματα. Όπως ανακοινώθηκε από τη ΓΑΔΑ οι επιχειρήσεις θα συνεχιστούν."

Thursday, October 8, 2009

Ευχάριστο διάλειμμα στο κέντρο της πόλης

Μικρές λεπτομέρειες μπορούν να σταθούν αφορμή για ένα ευχάριστο διάλειμμα από το θόρυβο, την κίνηση και το καυσαέριο...
Αν διαφωνείτε τότε θα πρέπει να αναθεωρήσετε πολλά πράγματα στη ζωή σας!

Καράβια βγήκαν στη στεριά:


Άφησα τα παιδιά να ζωγραφίσουν το αμάξι:


** Τις προάλλες δύο παιδιά παίζανε ρακέτες στον πεζόδρομο της Θεμιστοκλέους ανάμεσα στην Ακαδημίας και την Πανεπιστημίου. Το σουρεάλ δεν είναι αυτό. Το σουρεάλ είναι ότι εκείνη την ώρα περνούσε μία κοπέλα με το ποδήλατό της, τους δείχνει τη ρακέτα που είχε στη σχάρα και τους λέει:
- Έχω κι εγώ ρακέτα!
- Βγάλτην να παίξουμε τρεις, της απαντάνε!

Αντιπαραβολές

Θυμάστε που στο σχολείο, στη λογοτεχνία, κάναμε αντιπαραβολές έργων;
Όχι, ε; Ε, ήρθα να σας το θυμίσω εγώ.
Στο Πανεπιστήμιο το λένε συγκριτική λογοτεχνία.

Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν μόνο δύο τραγουδοποιοί-ποιητές εν ζωή.
Ο Leonard και ο Θανάσης. Πολλοί μπορεί να αμφισβητήσετε το δεύτερο αλλα απλά θα σας γυρίσω την πλάτη.

Το πρώτο είναι για μία γυναίκα
Το δεύτερο για μία πεταλούδα

Leonard Cohen - Suzanne
Suzanne takes you down to her place near the river
You can hear the boats go by
You can spend the night beside her
And you know that she's half crazy
But that's why you want to be there
And she feeds you tea and oranges
That come all the way from China
And just when you mean to tell her
That you have no love to give her
Then she gets you on her wavelength
And she lets the river answer
That you've always been her lover
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that she will trust you
For you've touched her perfect body with your mind.
And Jesus was a sailor
When he walked upon the water
And he spent a long time watching
From his lonely wooden tower
And when he knew for certain
Only drowning men could see him
He said "All men will be sailors then
Until the sea shall free them"
But he himself was broken
Long before the sky would open
Forsaken, almost human
He sank beneath your wisdom like a stone
And you want to travel with him
And you want to travel blind
And you think maybe you'll trust him
For he's touched your perfect body with his mind.
Now Suzanne takes your hand
And she leads you to the river
She is wearing rags and feathers
From Salvation Army counters
And the sun pours down like honey
On our lady of the harbour
And she shows you where to look
Among the garbage and the flowers
There are heroes in the seaweed
There are children in the morning
They are leaning out for love
And they will lean that way forever
While Suzanne holds the mirror
And you want to travel with her
And you want to travel blind
And you know that you can trust her
For she's touched your perfect body with her mind.



Θανάσης Παπακωνσταντίνου-Sara

Κι όμως εσύ Sara
Δε φοβάσαι τα φρούτα του πάθους
Κυλά το δηλητήριο στο σώμα σου,Sara
Κι όπου να 'ναι σου χαρίζει τα μαύρα φτερά.
Ντύνεσαι νύχτα ανάλαφρη,Sara
Δεν ξέρω σε ποιους τόπους γυρνάς
Με τέσσερα φεγγάρια στην πλάτη σου,Sara
Τέσσερα γαλήνια ξέφωτα.
Το σκουλήκι της γνώσης ζήλεψε,Sara
Γόνιμη ομορφιά, ζιζάνιο
Φωλιάζει στη χλόη του στέρνου μου, Sara
Και περιμένει τα δώρα απ' το κυάνιο.
Μπορεί στα φεγγάρια των Σιου,Sara
Μπορεί και στον Σμόλικα,
Κάνει τις πέτρες να σκιρτάνε,Sara
Σπάζοντας τον άγνωστο κώδικα.

Wednesday, October 7, 2009

Ουφ!

Πάλι καλά που υπάρχουν ακόμη φωτογραφίες σου στους τοίχους,
άπλυτά σου στο καλάθι και πού και πού σκοντάφτω πάνω στα παπούτσια σου.
Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτά και είναι σα να μην έχεις φύγεις για πάντα...
Σε λίγο που θα φύγει και ο Νέστορας, νομίζω ότι η Ευτέρπη θα νευριάσει πάρα πολύ και θα με ρίχνει συνέχεια κάτω...

Για το τίποτε μιας ευτυχίας...

Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.

Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου



*Και νοσταλγείς την πιο ταπεινή καντίνα με ούζα και μεζέδες και τη θάλασσα πιο κάτω, την ώρα που το τηλέφωνο χτυπάει για να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα και να σου ανακοινώσει ότι κάτι ακόμα δεν πήγε καλά...

Monday, October 5, 2009

Εκλογών συνέχεια, part II


Το καλό των εκλογών είναι ότι σε πηγαίνουν πίσω την παιδική σου ηλικία...
Πίσω στα θρανία...


Πόσοι άραγε να αλλάξαν τελευταία στιγμή την ψήφο τους, μόνο και μόνο επειδή φτάνοντας στο σχολείο-εκλογικό κέντρο να θυμήθηκαν μία περασμένη νεότητα και κατ' επεκτάση τις τότε επανστατικές πεποιθήσεις τους περί αλλαγής του κόσμου;*
Είμαι πολύ ρομαντική και η απάντηση κατά πάσα πιθανότητα είναι κανείς, ε;

Δεν πειράζει. Μια χαρά περνάω εγώ στο ρομαντικό κόσμο μου. Γιατί την ώρα που οι άλλοι χτυπιόντουσαν στα πάνελ, στα εκλογικά κέντρα και στα περίπτερα των κομμάτων, εγώ ταξίδευα συντροφιά με τον άνεμο.

Ξόδεψα 20 ώρες στο εκλογικό κέντρο ως γραμματέας του δικαστικού αντιπροσώπου.
Στο -ομολογουμένως ελάχιστο- κενό που είχα αυτές τις ώρες βρήκα στη
ντουλάπα-βιβλιοθήκη της τάξης το βιβλίο με τα παραμύθια της Γαλάτειας Γρηγοριάδου-Σουρέλη. Εννοείται ότι δε μπόρεσα να αντισταθώ και το πήρα στα χέρια μου.
Η συγγραφέας στο βιβλίο της διηγείται 3 παραμύθια που τα έγραψε λέξη λέξη, με το νι και με το σίγμα, σε πλατιά πλατανόφυλλα ο άνεμος.

"Ήρθε μια μέρα που λαγοκοιμόμουνα και μου άφησε τα πλατανόφυλλα στην ποδιά μου. Αν βρεθείς και εσύ πλάι σε ποτάμι, πάρε πλατανόφυλλα στα χέρια σου. Μπορεί να καταφέρεις να διαβάσεις πάνω τους ένα παραμύθι..."


Ήρθε λοιπόν ο καιρός να μάθετε ότι όταν μία χειμωνιάτικη μέρα οι ακτίνες του ήλιου σκάνε μύτη δεν το κάνουν για χάρη σας. Το κάνουν για να στεγνώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μια γριά λευκή πουκαμίσα που την πλύναν και την απλώσαν. Αν δεν στεγνώσει γρήγορα κινδυνεύει να αρρωστήσει σοβαρά και ο ήλιος καθόλου δεν το θέλει αυτό... :)
Ήρθε επίσης ο καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ξαναρχίσουμε να διαβάζουμε παιδική λογοτεχνία. Κρύβει τόση φαντασία και εξυπνάδα, που σίγουρα σου φτιάχνει τη διαθέση. Ειδικά την ώρα που θλιβεροί αντιπρόσωποι κομμάτων ξεδιπλώνουν όλη τη (μαύρη) μαγεία του ρατσιστικού τους υποκόσμου... Ίσως να φταίει ότι στην παιδική τους ηλικία δε (τους) διάβαζαν τέτοια ωραία παραμύθια...


*"Τον κόσμο εμείς θα φέρουμε στα μέτρα μας, πριν να μας φέρει εκείνος στα δικά του". Καραμέλα το είχαμε κάνει σε θρανία, τσάντες και τετράδια μέχρι την πικρή συνειδητοποίηση ότι στα μέτρα σου δε μπορείς να φέρεις καλά καλά ούτε τα ίδια σου τα ρούχα.

Sunday, October 4, 2009

Εκλογές 2009

[with a little bit of delay]

Η γιαγιά στο τηλέφωνο(μιλώντας μου για ένα γεγονός στη Θεσσαλονίκη, που απ' ότι κατάλαβα μπήκαν στο σπίτι μιας κοπέλας την ώρα που έλειπε ο φίλος της, την κακοποίησαν και τη λήστεψαναν):

- Γι' αυτό, τώρα που είσαι μόνη σου, να προσέχεις, να κλειδώνεις, τα μάτια σου δεκατέσσερα και να ψηφίσεις Γιώργο.

Friday, October 2, 2009

Έπιασε βροχή (σιγά που δε θα 'πιανε! Στη Ν. Σμύρνη ήμασταν)

Η Νέα Σμύρνη έχει την κατάρα της βροχής!
Κάθε χρόνο τα ίδια!
Μήπως ο δήμος να σκεφτεί σοβαρά ότι οι συναυλίες δεν τον πάνε και όχι μόνο να σταματήσει τη διοργάνωση τους αλλά και να την απαγορεύσει για το υπόλοιπο του 21ου αιώνα;
Δεν υπάρχει τελευταία συναυλία του καλοκαιριού στη Ν. Σμύρνη που να μην έχει πιτσιλιστεί, βραχεί, πλημμυρίσει...
Ο Χαρούλης πάντως, ακάθεκτος, περιμένε υπομονετικά να σταματήσει η βροχή.
Η συναυλία ήταν υπέροχη και ειδικά μετά το διάλειμμα για να σταματήσει η βροχή έγινε πραγματική συναυλία.
Βέβαια, μου φάνηκε ότι κράτησε ελάχιστα αλλά σε αυτό μπορεί να φταίει και το ότι άργησα να πάω.
Εγώ το μόνο που σκεφτόμουν για να παρηγορηθώ ήταν: "εδώ είναι ψύχραιμοι όλοι αυτοί που βρέχονται τα οργανά τους, δε θα είμαι εγώ που βρέχεται η Ευτέρπη;"

- Όλα τα τραγούδια κυπριακά είναι; με ρώτησε η διπλανή μου εξηνταφεύγα νεοσμυρνιώτισσα.
- Όχι.
- Σίγουρα δεν είναι κυπριακά;
- Ναι.
- Έχει όμως κύπρια προφορά.
- Κρητικός είναι.
- Κρητικός είναι;
- Ναι.
- Έχει όμως κύπρια προφορά.
- ...
- Και όλοι αυτοί εδώ μπροστά από πού είναι;
- Ε... ξέρω 'γω; Από την Αθήνα...από παντού!
- Εμείς πάντως εδώ στην Αθήνα δεν τα ξέρουμε αυτά τα τραγούδια!
(αχ, ναι, ήρθαμε εμείς οι βλάχοι και οι επαρχιώτες να σας τα μάθουμε)

Παρόλο που τα τραγούδια τα έχω ακούσει πολλάκις μέχρι τώρα, σήμερα για πρώτη φορά αναρωτήθηκα τα εξής:
  • Είναι δυνατόν ο Άσιμος να έγραψε τραγούδι που να λέει: "Όυτε χασικλής είμαι ούτε και ζητιανος;"
  • Είναι δυνατόν ο Περίδης να έγραψε τραγούδι που να λέει: "Κούρεψε μου σαν αρνί το μαλλί για το χειμώνα;"
Πόσες ποιητικές αδείες πια αυτή η τέχνη;;;

Καταλαβαίνεις ότι η Ελένη είναι καπου γύρω σου από το διαφορετικό λουλούδι/φυτό που κρατάει κάθε φορά ο τραγουδιστής στη σκηνή. Όταν τη συναντάς σε πλημμυρίζει κάθε φορά και ένα διαφορετικό άρωμα από λουλούδια εκατό τοις εκατό φυσικό. Σήμερα μύριζε δεντρολίβανο.

Σας αφήνω με το τραγούδι που μας άφησε σήμερα και ο Χαρούλης και που όλως τυχαίως (μου) ταιριάζει πολύ πολύ....:



Y.Γ.1 Να σημειωθεί ότι η εν λόγω συναυλία είχε αναβληθεί στις 17/9 λόγω απεργίας των υπαλλήλων που είναι υπέθυνοι για την ενεργοποίηση και απενεργοποίηση των μπεκ.
Πλάκα κάνω. Λόγω βροχής είχε αναβληθεί.
Υ.Γ.2 Εντάξει, δεν άντεξα στον πειρασμό. Ανέβασα και το τέλος του Όταν χαράζει!