Είθε να μουλιάσω όσο δεν πάει!

Είθε να μουλιάσω όσο δεν πάει, να μαυρίσω τόσο όσο να μη φαίνομαι στο σκοτάδι, να βγάλω βράγχια, λέπια!
Επιτέλους διακοπές...
Νιώθω σα να έχω να κάνω χρόνια...
Με περιτριγυρίζει ο φόβος ότι δε θα καταφέρω να ξεφύγω από όλα (μιας και ναι μεν φεύγω αλλά αφήνω εκκρεμμότητες), αλλά μου υπόσχομαι ότι θα κάνω σκληρές προσπάθειες...!
Και στα δικά σας!!

Εύχομαι όταν θα γυρίσω από τις διακοπές οι μπάτσοι να έχουν γίνει άνθρωποι, το δημόσιο να έχει εξευγενιστεί, το καυσαέριο στην Άθηνα να έχει μειωθεί, οι άστεγοι να έχουν βρει στέγη, η τιμή των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων να έχει μειωθεί, οι υπάλληλοι της ΑΝΕΚ να έχουν μάθει τρόπους! Εύχομαι μέχρι και ο αγενέστατος καφετζής στο ΙΚΑ να έχει γίνει άλλος άνθρωπος!
(Και μετά ξύπνησα!!!)

Υ.Γ. Θα σας έδινα ραντεβού για το Σεπτέμβρη όπως τα σινεμά αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι θα καταφέρω να σιωπήσω για τόσο καιρό!! Όλο και κάτι θα θέλω να σχολιάσω και να μοιραστώ με τα εκατομμύρια των αναγνωστών αυτού του blog!